Dag 1 - Aankomst in San Francisco

Al die maanden leef je er naar toe, maar uiteindelijk sta je dan toch ineens met je  koffers in je hand op het San Francisco International Airport...

De vlucht verliep veel beter dan we alledrie hadden verwacht; door wind in de rug haalde de 747-400 een hogere snelheid en dat scheelde domweg bijna een uur in de reistijd. In minder dan 10 uur raakte de wielen de landingsbaan. Hoewel alleen Vera een hazeslaapje had gedaan, waren we toch nog behoorlijk uitgerust. Het inchecken duurde vreselijk lang (Vera moest natuurlijk eerst piesen en dus stonden we achteraan) maar daarna was het koffers ophalen en naar buiten. Geen bodyscan of bagagescan; niets! Buiten werden we overvallen door de hitte; allemachtig wat was het heet.

Buiten was een speciale plaats voor Hotel shuttles met daarbij een telefoon met een lijst met hotels erop. Bij de hotelnaam (Best Western El Rancho Inn) stond een 2-cijferige code en dan krijg je een receptioniste aan de telefoon. Even doorgeven met hoeveel je  bent en de shuttle komt je ophalen. Achteraf blijkt dat ie gewoon om het half uur rijdt, maar dit systeem werkt erg vriendelijk ;-)

Ook in het hotel werden we enorm vriendelijk ontvangen en de vrouw achter de balie ging al honderduit vertellen over onze geplande reis en wat we allemaal moesten zien. Ze haalde een kaart tevoorschijn (oh nee, daar gaan we weer. Vera heeft iets met plattegronden...) en begon aan te geven hoe we het beste in SF konden komen en waar we in elk geval vandaag nog heen moesten gaan. We werden door de shuttle teruggebracht naar het vliegveld alwaar we vervolgens kaartjes konden kopen voor de 'BART' (Bay Area Rapid Transfer). Een soort van metro die je voor $8 naar o.a. SF brengt. Wij stapten uit in Powell Street; precies naast een enorme shopping mall en bij de Cablecars.

We ontkwamen er niet aan om eerst naar de shopping mall te gaan natuurlijk (nou ja, als het aan Vera en mij had gelegen wel, maar dan hadden we Samantha moeten achterlaten. Hmmm....). Samantha heeft daar gelijk haar eerste $100 uitgegeven aan 2 paar Vans-schoenen die ze al maanden voor we vertrokken op een lijstje had gezet van mee te nemen uit de States ;-) Daarna gauw wat gegeten bij Charleys Grilled Subs om direkt daarna naar de Cablecars!

Allemachtig wat was het druk bij die voortgetrokken trammetjes! Het wagonnetje werd afgeladen met mensen die de Powell-route wilde nemen richting Pier 39 en Fishermans Warf, maar het blijft toch zeker de moeite. Dit moet je eens in je leven een keer hebben gedaan; een hele belevenis!

Bij het eindpunt zijn we linearecta naar Pier 39 gelopen om te genieten van het uitzicht over de Bay en om te kijken naar de Golden Gate en het eiland Alcatraz. Wat een geweldige sfeer en iedereen is net zo vriendelijk.

Inmiddels begonnen we toch te merken dat we al zo'n 23 uur wakker waren en een beetje last kregen van een jetlag. Hoogste tijd om naar huis te gaan dus. We besloten niet het hele traject terug te nemen, maar voor de simpele oplossing te kiezen; een taxi! Een hartstikke aardige, vrouwelijke cab-driver die niet kon stoppen met praten over hoe ze 10 jaar geleden voor het werk en geluk vanuit Brazilie hierheen was gekomen maar dat het leven zo vreselijk hard en moeilijk is geworden in San Francisco. Alles is enorm duur (ze betaalde bijv. $2400 per maand voor een 4 kamer woning net buiten de stad. Wauw. Voor je het wist, waren we al bij het hotel en binnen 30 minuten lagen we met z'n drietjes te snurken. Ok, Mike snurkte en de rest werd er steeds wakker van ;-)