Dag 21 - inleveren RV en bezoek Alcatraz

Vandaag gaat het dan echt gebeuren: we moeten ons huisje van de afgelopen 3 weken inleveren..... We staan vroeg op, ontbijten eerst en gaan dan hard aan de slag met inpakken en schoonmaken. Gelukkig staan we maar een half uurtje rijden vanaf het inleverpunt van Road Bear, maar het is wel spitstijd, dus we (lees: Mike) willen graag ruim op tijd weg. Onderweg moeten we ook nog benzine en propane bijvullen, dus uiteindelijk vertrekken we om half negen richting San Francisco.

Nou, we weten niet waar of wanneer de spits dan plaatsvindt in San Francisco, maar in ieder geval niet tussen 8.30u en 9.00u op de weg van San Jose naar San Francisco, want we zijn om 9.00u bij het tankstation. Daar duurt het even voor alles weer volgetankt is, maar daarna arriveren we om 9.30u bij het inleverpunt van Road Bear. Anderhalf uur te vroeg, want om 11.00u gaat het shuttlebusje pas naar de hotels.  Maar ja, beter anderhalf uur te vroeg dan 5 minuten te laat, zullen we maar zeggen....  We moeten al het linnengoed, inclusief de kussens en dekbedden in de wasmanden doen. Die worden dus ook allemaal gereinigd! Fijn idee dat wij ook op allemaal schone lakens en kussens hebben gelegen! Road Bear is echt geweldig, hoor,  we zouden die iedereen aanraden.

We hebben nog veel spullen over, zoals hout voor een kampvuur, BBQ kolen, schoonmaakspullen, blikjes soep, flesjes water etc. etc. Daar zijn ze bij Road Bear heel blij mee, want de volgende huurders kunnen daar weer spullen van meenemen. Het inleveren is verder zo gebeurd en dan wachten we tot het busje vertrekt. Intussen begint het lekker te regenen, bah..... We gaan vanmiddag naar Alcatraz met de boot, lekker dan in de regen..... Maar goed, hopelijk klaart het nog op in de middag.

Om 11.30u zijn we in het hotel waar het ook allemaal is begonnen. We zetten de spullen in de kamer en nemen dan weer het shuttlebusje naar het vliegveld om daar met de BART naar de stad te gaan. Later zal blijken dat we qua kosten en qua tijd vele malen beter een auto hadden kunnen huren, maar goed, dat weet je ook niet van te voren.

Eenmaal in San Francisco gaan we eerst eten bij de Subway en daarna nemen we de Muni (een heeeel oud trammetje) naar de pier waar de boot vertrekt. Nou, leuk idee, die Muni, maar de eerste hebben we voorbij moeten laten gaan omdat we er niet meer in konden en in de volgende stonden we al haringen in een tonnetje opgepakt.... Maar ook weer een ervaring ;-)

We stappen uit bij pier 33 waar de boot naar Alcatraz vertrekt en halen eerst de kaartjes op. Dan halen we nog koffie, gaan naar de WC en dan mogen we al boarden! Het verbaast ons enorm hoe amateuristisch alles hier is geregeld, terwijl Alcatraz een miljoen bezoekers (!!) per jaar heeft. 1 damestoilet, een piepkleine coffeecorner, geen plek om te wachten, in de regen in de rij voor de boot en op de boot moeten we staan omdat er geen stoelen meer vrij zijn..... Maar ja,  we hebben het er voor over, want dit willen we toch niet missen!

Na slechts een kwartiertje meren we aan bij het dock op Alcatraz eiland. En gelijk bij het aan wal stappen zie je boven je al het enorm indrukwekkende gebouw oprijzen. Er staan zinnen en tekens op de muren die er al vanaf de bouw van de gevangenis staan.  We krijgen eerst van een ranger een aantal regels opgelegd (het zou niet Amerikaans zijn zonder regels) en dan kijken we nog een introductiefilm van Discovery Channel. Daarna popelen we om de gevangenis zelf te betreden. We moeten langs een aantal (vervallen bijgebouwen een behoorlijk eind omhoog lopen voor het eigenlijke gevangenisgebouw

.  

Bij de ingang krijgen we een headset met een audiotour in het Nederlands. Deze tour leidt ons door het hele gebouw en geeft informatie over wat er te zien is. Fantastisch geregeld en echt heel interessant en uitgebreid. Dit is een van de meest indrukwekkende gebouwen die we hebben gezien. Geen foto geeft de indruk weer die je krijgt als je er echt binnen staat.

Je komt langs de beginplaats waar gevangenen zich tot op hun blote niksie uit moeten kleden en waar ze gevangeniskleding krijgen en met z’n allen in een open ruimte onder enorme douches moeten staan. Je ziet de lange gangen, 3 verdiepingen hoog, met de piep- en piepkleine cellen met alleen een bed, tafeltje en toilet. De cellen zijn 1,5 meter breed en 3 meter lang. Mike zou niet helemaal kunnen liggen op een bedje, vanaf zijn enkels zou hij uit het bed steken.

We zien de cellen waaruit de mannen in Escape from Alcatraz zijn ontsnapt, met de gaten in de muur. We zien in muren en op vloeren kogelgaten en granaatinslagen. Foto’s van gedetineerden (inmates) hangen aan de muur, waaronder ook Al Capone.  

We zien de controlekamer en de vreselijk deprimerende kamer waar de gevangenen hun bezoek kregen. Dit was niet meer dan een muur met een klein raampje waar de gevangene aan de ene kant zat en de bezoeker aan de andere kant. We zien foto’s van vroegere tijden en oude gevangenisdirecteurs.

De keuken is enorm groot, net als de eetzaal. Dit waren feitelijk de gevaarlijkste plekken, want hier waren gevangenen in het bezit van mes en vork, potentiele wapens. In een kast in de keuken is een messenrek getekend waar de kok in 1 oogopslag kon zien of er een mes ontbrak.

Wat ook veel indruk maakt: de isoleercellen. Donkere ruimtes met voor de tralies nog eens een extra deur. Officieel moest hier het licht blijven branden als een cel bezet was, maar het verhaal gaat dat de cipiers dit niet deden en gevangen dus in het pikdonker zaten. 

Echt enorm indrukwekkend, een heel bijzonder stuk historie. Als je ooit in de gelegenheid bent dit te bezoeken: DOEN!!  Wat wij bijvoorbeeld niet wisten: de bewakers leefden op het eiland met hun vrouwen en kinderen! De kinderen gingen dagelijks met de boot naar school in San Francisco en hadden verder een heerlijk vrij leven op het eiland. Later in het souvenirswinkeltje zat een vrouw die daar in haar jeugd een aantal jaar heeft gewoond omdat haar vader bewaker was!

Om 17.00u nemen we de boot weer terug naar het platteland. We lopen naar Pier 39 en kopen daar nog wat laatste souvenirs. Een leuk detail: het is Fleetweek, dus er zijn wat boten van de US Marine aangemeerd. Er lopen dus overal mannen in marine uniformeren! Vera kan haar geluk niet op en loopt de rest van de avond zwijmelend over straat..... Hmm, misschien had ze Mike toch beter in een wit “An officer and a gentleman” uniform kunnen hijsen voor hun tweede trouwdag ;-)

We eten bij het Hardrock Café, ook echt iets dat je moet doen. Erg luidruchtig, maar wel een bijzondere belevenis. Daarna lopen we terug naar de Cable Cars, want we hebben nog een ticket om maar beneden te gaan.  Omdat het niet zo druk is, kunnen we aan de buitenkant zitten. En dat is in de avond wel een hele leuke belevenis! Het karretje rijdt soms razendsnel naar beneden, stopt dan op een recht stuk en dan zie je zo de auto’s op je af komen rijden! Die stoppen wel, hoor, maar toch...  ;-) 

Bij het eindpunt aangekomen lopen we naar de BART, met de BART rijden we naar het vliegveld en daar moeten we uiteindelijk nog ruim een half uur wachten op het shuttlebusje. We zijn dus best nog laat in het hotel voor onze laatste nacht.....  Morgen nog even ontbijten bij het Millbrae pancakehouse waar we de eerste dag ook hebben ontbeten en dan naar het vliegveld voor de terugreis, waar we geen van allen zin in hebben.....