Dag 9 - Bezoek Hooverdam en door naar Zion Park

Vandaag is onze laatste dag in Las Vegas en we hebben een aardige rit voor de boeg. Het liefst wilden we zo vroeg mogelijk vertrekken, maar de kledingwinkel is helaas pas geopend vanaf 10.30 en we willen voorkomen dat we de $800 borg kwijt zijn ;-) We doen dus rustig aan en terwijl Samantha is gaan douchen, stelt Vera voor om de teleurstelling van Samantha gisteren goed te maken door te proberen om voor we naar de kledingwinkel gaan, een goede en nette tattooshop te bezoeken. Mike ziet dat allemaal niet zo zitten (hij is – laten we zeggen – anti-tattoeage) maar geeft morrend toe. Nou, dat hoefde je Samantha geen twee keer te zeggen, dus die ging direkt op internet zoeken naar een goede shop.

We verlaten de campground van Sams Town en kijken nog een keertje naar al die bizarre RV’s die overal staan geparkeerd. Sommige daarvan zijn echt immens groot en de Amerikanen weten ook wel dat je met een RV niet overal uit de voeten kunt, dus slepen ze met een towbar gewoon een auto achter zich aan. Tot grote vreugde (en verbazing) van Mike zag hij zelfs een dikke RV met daarachter een Avalanche!

Dwars door Las Vegas met zo’n grote RV valt niet mee, maar oefening baart kunst en je merkt ook wel dat er overal rekening wordt gehouden met RV’s. Of zou het komen doordat de meeste auto’s (nog steeds) zo enorm groot zijn daar? Uiteindelijk parkeren we de RV achter Diversity Tattoos en gaan Vera en Samantha naar binnen. Buiten is het inmiddels bloedverziekend heet en Mike had verwacht dat ze zo weer onverrichter zaken buiten zouden staan. Na zo’n kwartiertje bleek dat ie het mis had dus glipte hij stiekum de shop binnen om een fotootje te maken van de artist-at-work bij Samantha. En hier het resultaat:

Uiteindelijk arriveerden we precies om 10.30 bij de kledingwinkel maar helaas had de eigenaresse wat moeite met ‘vroeg’ opstaan en was er niemand :-( Na zo’n twintig minuten arriveerde de vermoedelijke man van de eigenaresse en konden we alles inleveren en laten controleren om daarna onze borg terug te krijgen. Nu op naar de Hooverdam.

Vanuit Vegas is de Hooverdam niet zo ver rijden en al van een afstand kunnen we Lake Mead bewonderen. Eenmaal in de buurt werden we allemaal gewaarschuwd met borden dat de auto’s werden gecontroleerd alvorens je verder naar de Hooverdam mocht. Mik emoest alle klepjes en kastjes van de RV openen om te laten zien wat erin zat, maar gelukkig ging alles snel en mochten we na een korte onderbreking verder rijden. Beetje paranoia; alsof we met een RV de dam zouden kunnen opblazen ;-) Maar ach, het blijven Amerikanen. In de weg richting de Hooverdam rijd je ook nog over enkele zwart/geel gemarkeerde platen in de weg die ze kunnen wegklappen waardoor er geen verkeer meer bij de dam kan komen. Wil je in de dam voor een rondleiding? Dat kan, maar dan wordt je eerst gefouilleerd en ga je door een metaaldetector.

Dit alles neemt niet weg dat het aanzicht adembenemend is. Ongelooflijk hoe groot alles is. Dat dit door mensenhanden kon worden gemaakt is eigenlijk niet te geloven... Eigenlijk zou je wat meer tijd moeten hebben om de complete tour te doen; dan ga je in de dam en krijg je ook de enorme energiecentrale te zien met de werking ervan. Helaas gaat dat voor ons niet lukken; we moeten nog een aardig stukje rijden richting Zion Park dus besluiten we op de Hooverdam te lunchen en weer te vertrekken.

De temperaturen buiten de schaduw zijn inmiddels enorm opgelopen en je hapt bijna naar adem. Alles is ook nog ver lopen dus we zijn blij als we in een koel cafe terecht komen voor een lekker broodje. Vera ging voor een soort kaas-sandwich (meer een tosti) en Samantha nam een Double Cheese Dam burger. Mike koos voor een Dam Dog en dat bleek een enorme hotdog te zijn! Hij kreeg er zelfs een sticker bij : ‘I ate a Dam Burger at Hooverdam, Nevada Arizona’. Daar gaan de 12.5kg die hij voor de vakantie was afgevallen ;-)

Aanvankelijk  zouden we een binnendoor-route richting Zion Park nemen zodat we ook door de Valley of Fire zouden rijden. Al snel blijkt dat dit qua tijd niet meer gaat lukken, dus besluiten we om terug via Las Vegas over de snelweg naar Zion Park te rijden. Ook hier kwamen we onderweg schitterende landschappen tegen en Vera d’r vinger bleef de knop van de camera maar indrukken. Het lijkt Samantha wel als ze een vogel of eekhoorntje ziet!

Als we eenmaal in de buurt komen van Zion Park worden we verrast door schitterende, door de ondergaande zon roodgekleurde bergen. Zulke plaatjes zie je eigenlijk alleen maar in boeken en op de tv. De belevenis in real-life is echter zoveel intenser!

De laatste paar kilometer voor onze campground gaan over een donkerrood gekleurde asfaltweg die als een slinger door het dorpje Springdale loopt. Op sommige plaatsen lijkt de tijd te hebben stilgestaan; houten huizen in oude stijl, oude Amerikaanse auto’s verlaten in tuinen en velden en een prachtige uitzicht over de bergen. Het is nog net niet donker als we bij onze campground aankomen we snel de RV parkeren, alles aankoppelen en op zoek gaan naar een restaurantje.

Een buurman op het RV-park gaf als tip een restaurant genaamd ‘the spotted dog cafe’ vlakbij in het dorpje. Aan de buitenkant zag het eruit als een flink houten chalet, maar eenmaal binnen lijkt het meer op een sterren-restaurant. We krijgen een vorm van haute-cuisine voorgeschoteld maar dan in American-size. We krijgen helaas niet alles op en gaan moe maar voldaan terug naar de RV.

 Mike zorgt voor de koffie en Samantha en Vera verzamelen het wasgoed om die in de laundry-room te wassen. Met 3 zakken vol wasgoed lopen Vera en Samantha naar de “laundry”, waar 10 grote wasmachines en drogers klaar staan. 1 keer wassen of drogen kost 2 dollar, best prijzig! We gooien  er 3 wassen in en lopen dan weer terug naar de RV, want het duurt 25 minuten voor een was klaar is. Daarna weer terug, wassen in de drogers en weer terug om 45 minuten te wachten. Daarna weer terug om alles te vouwen en uiteindelijk zijn we anderhalf uur later klaar met alle wassen. Dan nog even relaxen en.... slapen!